Denkers en makers: maak kennis met Daniel Szigeti, engineer en flexibele steun en toeverlaat van de spoorwegindustrie

Daniel Szigeti woont met zijn gezin in Duitsland en werkt voor Akkodis aan projecten in de spoorwegindustrie. Zoals velen van ons is ook Daniel de afgelopen jaren anders gaan werken. Hij legt uit waarom op afstand werken zowel voor- als nadelen heeft en hij vertelt ons over zijn passie voor stadsfotografie.

5 minutes

12th of July, 2022

daniel

Documentatie-, validatie- en technisch compliance-specialist Daniel Szigeti kwam voor Akkodis werken toen de coronamaatregelen volop van kracht waren. Het was lastig om aan een nieuwe baan te beginnen zonder zijn collega's in het echt te kunnen ontmoeten, zegt hij, maar hij paste zich snel aan.

Er zijn ook goede kanten aan thuiswerken en hybride werken. "Op dit moment ben ik één dag per week op kantoor bij een klant. De balans tussen bijeenkomsten op locatie en de rest van de tijd thuis werken gaat heel goed."

Daniel, zou je ons om te beginnen iets over je werk kunnen vertellen?

Mijn werk is om ervoor te zorgen dat spoorwegprojecten aan alle normen voldoen. Bieden ze bijvoorbeeld de gewenste functionaliteit? Zijn er problemen op het gebied van veiligheid?

Op dit moment werk ik voor twee klanten in de spoorsector, bij de ene compleet op afstand en bij de andere hybride.

Wat is je achtergrond?

Ik ben Hongaars, maar ik woon nu met mijn vrouw en zoon van 14 in een plaats ten zuiden van Braunschweig in Duitsland. Daarnaast heb ik een huis in Boedapest, waar ik af en toe werk.

Was het lastig om tijdens de coronacrisis bij het bedrijf te komen werken?

Ik ben eigenlijk niet zo van het netwerken met mensen, maar ik wil wel graag mijn collega's leren kennen. Toen ik begon, moest ik met hen leren samenwerken zonder de informele momenten, zoals samen koffie drinken. Daarbij wissel je vaak informatie uit, en dat aspect heb ik wel gemist.

Maar thuiswerken heeft ook zeker zo zijn voordelen: er zijn een aantal klanten die ver weg gevestigd zijn. Als ik daar een afspraak mee had, was ik het grootste deel van mijn tijd kwijt aan reizen. Nu kan alles via Teams. Nu ik geen reistijd naar mijn werk heb, heb ik 's morgens meer tijd met mijn gezin.

Hoe heeft Akkodis je geholpen met je werkleven?

Van Akkodis mag ik op afstand werken vanuit Hongarije, en mijn klanten vinden dat ook goed. Dat betekent dat ik tijd met mijn familie kan doorbrengen in Boedapest, en als mijn zoon schoolvakantie heeft, kunnen we als gezin naar Hongarije en kan ik doorwerken.

Het was even puzzelen waar ik thuis ging werken omdat mijn gezin aanwezig was, maar dat was wel te regelen, en we maakten afspraken over wanneer ik alleen moest zijn.

Een van mijn klanten wilde graag dat ik één dag per week naar hun locatie kom, en dat is prima. Daarnaast ga ik langs als dat nodig is omdat we bepaalde dingen moeten bespreken. De communicatie binnen het team verloopt vaak een stuk sneller als je elkaar in het echt ziet. De locatie is maar 12 km bij mij vandaan. Ik ga er op de fiets of met de bus heen, dat is relaxter dan met de auto.

Het klinkt alsof Akkodis ervoor gezorgd heeft dat de overstap naar je nieuwe baan soepel verliep.

Ja zeker. Voordat ik bij Akkodis kwam, werkte ik ook al twee dagen vanuit thuis, en dat beviel goed. Op afstand werken is natuurlijk wel makkelijker als je de mensen al kent. De non-verbale aspecten van communicatie zijn absoluut heel belangrijk.

Vanuit thuis werken is handig als je een rustige omgeving nodig hebt, wat het geval is als ik bijvoorbeeld vergelijkingen moet oplossen. Dan zet ik mezelf in Teams op 'bezet' zodat ik niet word gestoord tijdens mijn werk. Soms zet ik mijn koptelefoon met muziek op.

Als je collega's ver weg wonen – en mijn collega's wonen verspreid over heel Duitsland of in andere delen van de wereld – lijkt het nu nogal zonde om tijd te verspillen aan reizen terwijl je prima online kunt overleggen.

Wat doe je om te ontspannen als je niet aan het werk bent?

Ik mag graag fotograferen, dat is een hobby die ik van mijn vader heb overgenomen. Hij legde zijn ervaringen altijd vast met een camera en die passie heeft hij aan mij doorgegeven. Mijn vader was een echte sportliefhebber, dus daar maakte hij veel foto's van. Ik ben zelf geen fan van voetbal of formule 1, maar ik vind het leuk om foto's te maken in de stad, met name van voetgangersgebieden, gebouwen en openbaar vervoer enzo.

Als ik een foto maak, leg ik dat ene moment vast, maar daaronder is een hele geschiedenis verborgen; bij een spoorweg of een gebouw kan dat wel honderd jaar zijn.

Ik vind geschiedenis fascinerend, het is een proces, een beetje zoals de processen die ik als engineer volg.